Ο Θεός να βάλει το χέρι του and more...

Εκατομμύρια από ευρωπαϊκά προγράμματα με κάλυψη της Ε.Ε. κατά 75%, και όταν βάλεις κάτω τα νούμερα των "ωφελουμένων" από τα προγράμματα αυτά, βλέπεις πως δεν αποδόθηκαν όλα τα χρήματα της ευρωπαϊκής επιδότησης. Και αναρωτιέσαι, "πού πήγαν, ποιοί τα πήραν, πώς και γιατί τα πήραν;"

Έρχονται εκλογές. Ίσως οι πιό σημαντικές εκλογές των τελευταίων 50 χρόνων. Οι εκλογές που θα σφραγίσουν την τύχη όλων των Ελλήνων και που ίσως -ανάλογα το αποτέλεσμα- γίνουν η ταφόπλακα της Ελλάδας. Και το λέω, βλέποντας τους "σωτήρες" που ζητάνε -για να μην πω "απαιτούν"- αυτοδυναμίες.

Και είδαμε και νοιώσαμε πολύ καλά στο πετσί μας τι σημαίνει "αυτοδυναμία" σε ένα πολιτικό κόμμα που είναι εξ αρχής ξεπουλημένο, προδοτικό και ανίκανο. Ένα κόμμα που μας έκλεισε μέσα δήθεν για το "κοινό καλό", που μας εκβίαζε με πρόστιμα, με συλλήψεις και χάσιμο της δουλειάς μας αν δεν τρυπιόμασταν ή αν δεν κάναμε τέστ για το παραμικρό ή αν δεν φασκιωνόμασταν σαν μαϊμούνια με μάσκες παντού, που "χάρισε ακαταδίωκτα" σε επίορκους "ειδήμονες" και "ψυχασθενείς επιστήμονες". 

Και αυτά τα έκαναν, γιατί τους έδωσε (ο ανικανότερος όλων) ο λαός αυτήν την "αυτοδυναμία" και αυτοί περνούσαν ανενόχλητοι δίχως κανείς να μπορεί να τους σταματήσει τον ένα ΑΝΟΜΟ νόμο μετά τον άλλο, κάνοντας ότι γούσταραν στη βουλή. Τους χάρισε ο λαός μια αυτοδυναμία που την πλήρωσε πολύ ακριβά, αρκεί να έφευγε ο προηγούμενος ξεπουλημένος, προδοτικός και ανίκανος, ο οποίος όμως τώρα ξεθάρρεψε και ξανάρχεται.. και τάζει "καλύτερες μέρες" αυτή τη φορά, αλλά μόνο με ...αυτοδυναμία.

Βλέπω και τον 3ο της παρέας, ο "από το πουθενά κατελθών εν είδει περιστεράς" που κουνάει τα χέρια του προσπαθώντας να μιμηθεί τον σχωρεμένο τον "σιδερένιο", λες και ο σιδερένιος έπεισε τον αφελή Έλληνα τότε επειδή κούναγε το χέρι του "μαεστρικά". Παιδί κι αυτός του συστήματος σαν τους άλλους δύο. 

Υπάρχει όμως και τέταρτο λεβεντόπαιδο, παιδί του συστήματος, ο "βολεύομαι μια χαρά ως αντιπολίτευση, αρκεί να μη γίνουμε ποτέ κυβέρνηση και μας πάρουν είδηση και τα βλήτα". 
Με κόκκινες σημαίες και πανό με συνθήματα επί παντός επιστητού αρκεί να είναι με κόκκινα γράμματα, παριστάνει τον εργατοπατέρα και τον προστάτη των αδικημένων εργατών, τους οποίους ξεπούλησε πρίν αλέκτωρ τρείς λαλήσαι και που τους ξεπουλάει ακόμη και μετά που σφάξαμε και φάγαμε τον κόκορα. Σωτήρας κι αυτός.

Ακολουθεί ο κουρασμένος, που βαριέται να γράψει ολόκληρο το όνομά του γιατί επαναλαμβάνεται ένα γράμμα δύο φορές. Δεν βαριέται όμως να τρέξει και να σώσει την Ελλάδα και τους Έλληνες, όπως δεν βαρέθηκε κάποτε να σώσει τις τράπεζες και μετά να επιβάλει και Capital Control's. Ευτυχώς δεν είχε τότε ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, γιατί θα έφταιγε πάλι ο ..Πούτιν και γι αυτό.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί η αυτοκαταστροφική ηλιθιότητα του Έλληνα είναι μοναδική σε όλον τον πλανήτη. Και πάλι, ο Θεός να φωτίσει αυτόν τον ευκολόπιστο λαό που ξεχνάει τόσο γρήγορα, που πάντα μετράει το δικό του βόλεμα και την πάρτη του, αυτή τη φορά να ψηφίσει μικρά κόμματα που δεν μασάνε τα λόγια τους, που φιμώνονται από τα συστημικά κανάλια και τους εξαγορασμένους ιδιοκτήτες και δημοσιογράφους τους, για να δούμε επί τέλους μια άσπρη μέρα και να πάψουμε να γινόμαστε μετανάστες σε άλλες χώρες πιό δίκαιες και κυνηγημένοι στην ίδια μας τη χώρα.
Προσωπικά, είμαι με το Ε.ΠΑ.Μ. κι ας κατάγομαι από "δεξιά" οικογένεια.

Νίκος Ράμμος

   

Ύστερα από τόσα χρόνια, θα θέλατε να ξεκινήσω να γράφω πάλι στο Αμπεμπαμπλόγκ ;

   

Πήρα το τσάϊ που μου έφτιαξε η Τζένη και βγήκα στο μπαλκόνι, να καπνίσω κι ένα τσιγάρο. Μετά απο λίγο βγήκε και εκείνη, να σκαλίσει το περιβόλι της. Κάποια στιγμή, την βλέπω να πετάγεται επάνω, προσπαθώντας να μη φωνάξει, πισωπάτησε δυό τρία βήματα, και άρχισε να κοιτάζει όλο αγωνία τριγύρω. Κατάλαβα! κάποιο ζουζούνι σίγουρα θα είδε, και ετοιμάζει πόλεμο..ώσπου κάποια στιγμή τη βλέπω να βγάζει την παντόφλα της και να βαράει τα δέντρα που 'χει φυτεμένα μέσα στις γλάστρες.. Το 'ξερα, σας το είπα, και ο πόλεμος άρχισε, και φυσικά ήταν άνισος, διότι με μια κατατρομαγμένη Τζένη και οπλισμένη με τις ατομικές της παντόφλες, δεν τα βγάζει πέρα κανένα ζωύφιο, όσο τεράστιο κι αν είναι.. Αφού τις προάλλες σκότωσε ένα, περίπου μισό πόντο μήκος..σκέτος Βούδας ήτανε.. Μέχρι κι εγώ τρόμαξα σαν το είδα στο μεγεθυντικό φακό όταν μου έδειξε το πτώμα του στο πεδίο μάχης, έξω στην καρέκλα του μπαλκονιού. Τεράστιο ήταν, σαν κουκούτσι από καρπούζι! Μπράβο ρε Τζένη, πώς το κατάφερες; Είδες; το ξεπάστρεψα!